Απόρριψη της ένστασης των τραπεζών περί δολιότητας του οφειλέτη



ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Αριθμός           /2011
Συγκροτήθηκε από την Ειρηνοδίκη την οποία όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοικήσεως του Ειρηνοδικείου Αθηνών , με την παρουσία της Γραμματέως .
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του , για να δικάσει την παρακάτω υπόθεση:
Του αιτούντος , κατοίκου Αθηνών η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου Δικηγόρου της .

…………..Η πέμπτη των καθών Τράπεζα……. πρότεινε την ένσταση δολίας
αδυναμίας  πληρωμής του άρθρου 1 του Ν. 3869/2010. Σύμφωνα όμως
με τα κρατούντα στις συναλλαγές, ο δανειολήπτης που ζητεί τη λήψη δανείου, δεν έχει την δυνατότητα να υποχρεώσει τον πιστωτή να αποδεχθεί το αίτημά του. Ιδιαίτερα δε, όταν αφορά πιστωτικά ιδρύματα, αυτά έχουν επιπλέον τη δυνατότητα, εκτός από την έρευνα των οικονομικών στοιχείων του αιτουμένου το δάνειο, μέσω εκκαθαριστικού σημειώματος ή βεβαίωσης αποδοχών, να διαπιστώσουν και τις τυχόν δανειακές του υποχρεώσεις σε άλλα πιστωτικά ιδρύματα και την εν γένει οικονομική του συμπεριφορά (ύπαρξη ακάλυπτων επιταγών, κατασχέσεων κ.α) μέσω του συστήματος «Τειρεσίας» (σύστημα οικονομικής συμπεριφοράς και σύστημα συγκέντρωσης κινδύνων). Αν επομένως το πιστωτικό ίδρυμα αγνοήσει τις καταχωρήσεις και εν γένει τα στοιχεία που καθιστούν τον αιτούντα αφερέγγυο ως προς την εξασφάλιση αποπληρωμής ενός δανείου και το χορηγήσει, φέρει ευθύνη για την επισφάλεια αυτή (βλ. και Δ. Μακρή, κατ' άρθρο ερμηνεία του ν. 3869/2010, παρ. 18,19). Τα ίδια ασφαλώς ισχύουν και για την χορήγηση πιστωτικής κάρτας.
         Κατά συνέπεια,  δεν νοείται δολιότητα του δανειολήπτη, ο οποίος στη συνέχεια αδυνατεί να αποπληρώσει. Δολιότητα στην περίπτωση αυτή θα μπορούσε να νοηθεί, μόνον αν ο δανειολήπτης εξαπάτησε τους υπαλλήλους του πιστωτικού ιδρύματος, προσκομίζοντας πλαστά στοιχεία ή αποκρύπτοντας υποχρεώσεις του που δεν έχουν καταχωρηθεί στις βάσεις δεδομένων που αξιοποιούν οι Τράπεζες για την οικονομική συμπεριφορά των υποψηφίων πελατών τους.